سفره‌ی افطار ثقلین
«بسم الله النور»
ما آدم‌ها، آرزو را دوست داریم… خیالاتمان را به دست می‌گیریم و پرده‌ی آرزوهایمان را می‌بافیم و نصب می‌کنیم به اتاق زندگی‌مان. گاهی کلاف خیالاتمان آن‌قدر کلفت می‌شود که نور هر چقدر هم تلاش کند، منفذی برای ورود به اتاق‌مان نمی‌یابد!
خداوند، آدم‌ها را می‌شناخت… لیلة‌الرغائب را آفرید؛ آرزو رنگ باخت…برگزیدگانش را به زمین فرستاد تا پرده‌ها را کنار بزنند. و در های آسمان را گشود…آدم‌ها آسمان را دیدند. ستارگان آن‌قدر نزدیک می‌نمودند که گویی، کافی بود دست دراز کنی تا بتوانی یک ستاره برداری!
حالا من هم ستاره‌ای چیده‌ام و کلمات حک شده روی قلبش را خواندم:…وَ أَنَّ الرَّاحِلَ إِلَيْكَ قَرِيبُ الْمَسَافَةِ وَ أَنَّكَ لاَ تَحْتَجِبُ عَنْ خَلْقِكَ إِلاَّ أَنْ تَحْجُبَهُمُ الْآمَالُ دُونَكَ…
و هر كه به سوى تو سفر كند، راهش بسيار نزدیک است! و تو از نظر خلق پنهان نيستى جز آنان‌که آرزوهايى به غير تو دارند، که مانع دیدن جمالت شده است… (دعای ابوحمزه ثمالی)
نور ستاره، پرده‌های اتاق را در خود محو کرد… دلم بدون آرزوهایش، مضطر بود و دنبال چیزی می‌گشت. ستاره‌ی دیگری برداشتم…اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْكُو إِلَيْكَ فَقْدَ نَبِيِّنَا صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ غَيْبَةَ وَلِيِّنَا وَ كَثْرَةَ عَدُوِّنَا وَ قِلَّةَ عَدَدِنَا وَ شِدَّةَ الْفِتَنِ بِنَا وَ تَظَاهُرَ الزَّمَانِ عَلَيْنَا… (دعای افتتاح)
ستاره به من می‌گفت، دلم دنبال امامش می‌گردد. به دنبال ستاره‌ها در آسمان راه افتادم و هلال ماه را رؤیت کردم.
ماه؛ ماهِ مبارک و دست‌های شیطان، بسته. دوستانم را هم در آسمان یافتم. مطمئن بودم که هر چه بیشتر شویم، اماممان را زودتر پیدا خواهیم کرد…
گام دوازدهم:پنج‌شنبه: ۱۶ اسفندماه . ۵ رمضان‌المبارک
. مراسم هیئت : ۱۶ الی ۱۸
. وضو و آمادگی نماز : ۱۸
. نماز و افطار : ۱۸:۲۲َ تا ۱۹:۳۰َبه رسمِ برکت و احسان در ماه مبارک رمضان، مهمان سفره‌ی افطار ثقلین هستیم
یا علی علیه‌السّلام!
دیدگاهتان را بنویسید